Afgelopen zaterdag was het 29 jaar geleden dat we naar Beijum verhuisden. Hoe ik dat nog zo precies weet?
Nou, ik herinner me de lichte paniek van mijn schoonmoeder, die ons die dag heel erg geholpen had, maar die zich geen raad wist met de hordes kinderen met lampions aan de deur, die die avond langstrokken voor Sint Maarten. Tenslotte werd alles wat maar (lekker en eetbaar) in huis was uitgedeeld, en puffend haalden we het eind van de kinderstroom. Enkele jaren later liep ik met mijn eigen dochters langs de deuren, en haalden we enorme hoeveelheden snoep op. Zolang ik mee liep werd het winkelcentrum niet bezocht: dat vond ik te gemakkelijk. Mijn vrouw bleef die avond dan thuis, en kwam nauwelijks aan koken toe. Sint Maarten bleef een enorme sport.
En na Sint Martinus breken pas écht de donkere dagen voor Kerstmis aan. Niet mijn favoriete jaargetijde, maar het is wél een periode waarin de producenten van kaarsen een goede klant aan me hebben. Ook een tijd, waarin je een beetje terug denkt aan het afgelopen jaar. Een jaar met enkele hoogtepunten, zoals de geboorte van mijn eerste kleinzoon. Die wordt op de dag dat deze column gepubliceerd wordt alweer vier maanden, en groeit als de spreekwoordelijke kool. De eerste groentehapjes zitten er al in, zijn oogjes volgen je als je door de kamer loopt, en in het algemeen is het een heel tevreden mannetje.
De geschiedenis herhaalt zich een beetje, want toen wij destijds uit een bovenwoning in de Oranjewijk naar de Bottemaheerd verhuisden deden we dat met een enkele maanden oude baby, onze oudste dochter. Zou mijn kleinzoon over 29 jaar het net zo goed doen als die dochter, die inmiddels in een fraaie bovenwoning in het centrum van het land woont, en in die buurt boeven vervolgt, na een studie rechten die ze met een prachtig resultaat afsloot?
Ik hoop het, en weet in ieder geval dat ook mijn kleinzoon een goede start gehad heeft. Hij woont twee wijken verderop, dus ik kan hem vaak zien. Opa Han verheugt zich nu al op de dag, dat hij samen met hem door de plassen stapt - laarsjes aan! - en daarna een warme kop chocolademelk voor hem gaat maken (en een cappuccino voor zichzelf). Prachtig, warm makend vooruitzicht!
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten